Blog

Steeds vaker heb je kinderen met een niet-Nederlandse achtergrond in je klas. Je wilt ook hen het beste onderwijs geven, zorgen dat ze kunnen meekomen, niet uitvallen. Soms merk je echter dat je zo’n kind en zijn ouders niet begrijpt en zij jou niet. Je weet niet waar het mis gaat, omdat je vaak niet weet wat je niet weet. Bovendien ben je bang om iets verkeerds te zeggen; je wilt het juist goed doen. Iedereen erkent het belang van aandacht en respect voor culturele verschillen, zeker in onderwijssituaties en juist ook in deze tijd van polarisatie. Maar hoe ga je in de praktijk om met de verschillende achtergronden van leerlingen en ouders op school?

De teamleden van de jonge Christelijke Basisschool AquaMarijn in Groningen zijn ambitieus. Ze wilden zichzelf en hun school verder ontwikkelen. Niet via een training, maar intensiever en meer passend bij hun speerpunt: lerende cultuur. Sommige teamleden waren al bekend met Lesson Study: een methode waarbij je samen met collega’s een goed doordachte les ontwerpt, een collega de les geeft en de anderen observeren. Omdat het team Lesson Study professioneel in wilden zetten, schakelden ze begin vorig schooljaar CPS in voor de begeleiding.

Een nieuw schooljaar, een nieuw begin. Tenminste, dat hoop ik dan maar. Er zijn tenslotte nog 9100 voltijds lerarenbanen in te vullen en, dat wordt vaak vergeten, ook nog 1100 fte aan directeursfuncties staat open. Niet gek dus dat voor een groot aantal scholen het jaar minder vrolijk begint.

Biesta: “Het gaat om de lastige vraag welke talenten goed leven en goed samenleven mogelijk maken.”

In ons werk op de scholen worden wij steeds vaker gevraagd om het goede gesprek te helpen voeren. Soms door het samen voor te bereiden, soms door als procesbewaker het gesprek in goede banen te leiden, waarbij de moeilijke passages niet worden geschuwd. Dit soort gesprekken noemen wij schurende gesprekken. Gesprekken waarbij je het oneens met elkaar mag zijn, het spannend is met als doel om elkaar beter te leren kennen of te leren van en met elkaar. Zoals in Deep Democracy een van de uitgangspunten is: je hebt elkaar nodig om betere luisteraars te worden.

Vorig schooljaar is het eindexamenbesluit aangepast. Deze aanpassingen vormen het formele sluitstuk van de verbeteringen die het voortgezet onderwijs via negen actielijnen heeft ingezet. Steeds meer scholen zetten hun NPO-gelden ook in op deze actielijnen om de toetskwaliteit en de kwaliteit van de schoolexamens te verbeteren. Maar wat betekent dit voor jou als docent, sectievoorzitter, examensecretaris of schoolleider?

Elke keer als er nieuws wordt aangekondigd over de opening of sluiting van de scholen (van lockdown tot ijsvrij), lijkt mijn Twitter-tijdlijn te ontploffen. Sommige scholen gingen nog niet open, anderen openden hun deuren later in verband met de veiligheid van leerlingen, collega’s én ouders. Op Twitter buitelden geïrriteerde ouders over elkaar heen. De berichten hadden allemaal ongeveer dezelfde strekking: het is volstrekt belachelijk dat de scholen dichtgaan én de scholen maken zich er gemakkelijk vanaf.  

De coronacrisis houdt scholen nu al een jaar in de overlevingsstand. Hoe zorg je voor de uitvoering van beleid in de huidige uitzonderlijke situatie? Hoe maak je de omslag van crisisbeleid naar crisisbestendig beleid. Hoe krijg je zicht op wat er nog te doen staat? 

In deze coronapandemie zoeken docenten, mentoren en studieloopbaanbegeleiders naar allerlei manieren om contact te maken en verbinding te houden met hun studenten. De vragen die ik tijdens deze crisis krijg gaan vooral over hoe ik zorg dat mijn studenten erbij zijn en er bij blijven? Oftewel, hoe leer ik ze dat zij hun stem kunnen laten horen?

In het najaar van 2020 kwam een groep bestuurders, vanuit alle hoeken uit het land bij CPS bijeen om zich samen te buigen over het onderwerp Ethisch leiderschap. De groep bestuurders is divers, mannen en vrouwen, uit het primair, speciaal en voortgezet onderwijs, van éénpitters tot grote stichtingen met veel scholen.

“Als ik voor één leerling echt het verschil kan maken, is mijn jaar goed”, zei ik ooit in een kennismakingsgesprek met mijn nieuwe leidinggevende. Waar kwam mijn wens vandaan om echt het verschil te willen maken in het leven van de leerling? Mijn eigen brede interesses en veelzijdige kwaliteiten werden toen ik jong was negatief bestempeld als ‘middelmatig’. Er is echter helemaal niks mis met een ‘alleskunner’ zoals ik. Het leven is zelfs extra aangenaam doordat ik veel verschillende dingen kan en veel verschillende soorten mensen begrijp. Ik voelde mij echter niet gezien toen ik jong was, wist niet waar ik thuishoorde en was eigenlijk vergeefs opzoek naar mijn talent.

In deze vlog neemt Cor Verbeek je mee in het nadenken over hoe je focus houdt in onze wereld vol verleiding en afleiding. Hoe lukt het ons om dat werk te leveren waar we trots op zijn, waar we ons voor willen inzetten, waar we indruk mee maken op het leven en leren van onze leerlingen?

Het wordt steeds duidelijker dat door de Coronacrisis het onderwijs waarschijnlijk langere tijd, en misschien wel blijvend, anders georganiseerd moet worden. Dit doet opnieuw sterk een beroep op het leervermogen van de school. Bij de complexiteit van de problematiek is het onvoldoende als het individu leert. Het is noodzakelijk dat scholen zich tot een professionele leergemeenschap ontwikkelen. Veel scholen hebben de beweging richting een professionele leergemeenschap al ingezet en naar verwachting zullen er de komende tijd nog meer scholen volgen. 

Het is één van de meest terugkerende vragen in Module 1-Basisvaardigheden van de CPS-Opleiding tot Schoolcoach: “Hoe blijf ik in mijn coachende rol als een leraar die ik coach om advies vraagt? Soms wil de schoolcoach zelf graag een advies geven, maar adviseren is echter geen coachen. In deze blog geef ik drie manieren om een advies op een coachende manier in te zetten.